باران

چه هوایی! عجیب بارانی!

                                دل من تنگ ِ توست، می دانی؟

غرش رعد را که می شنوی

                                فرض کن هق هق پریشانی

برق، تعبیر حالت دل ماست

                                که به عشقت شده است نورانی

با صدایی ظریف و پیوسته

                                می زند قطره ها به پیشانی

گویی این اشک چشم من باشد

                                که تو را آمده به مهمانی

زیر باران برو، مرا دریاب

                               تو که عاشق شدن نمی دانی!